Μνήμες κατεχόμενης γης. Εκτοπισμένοι Δήμοι και Κοινότητες

Πραστειό Το Πραστειό Αµµοχώστου, µια αµιγώς ελληνοκυπριακή κοινότητα πριν από την τουρκική εισβολή, βρίσκεται παρά τον αυτοκινητόδροµο Λευκωσίας - Αµµοχώστου, στο κατεχόµενο, από τον τουρκικό στρατό, µέρος της Κύπρου. Το χωριό, που απέχει 17 χιλιόµετρα από την Αµµόχωστο καθώς και 35 από τη Λευκωσία, βρίσκεται µάλιστα σε σταυροδρόµι, αφού βόρεια ο δρόµος οδηγεί στο Λευκόνοικο, Ακανθού και Κερύνεια, ενώ νότια καταλήγει στη Λάρνακα µέσω Πύλας. Πέρα από αυτό, όταν υπήρχε στην Κύπρο σιδηροδροµική σύνδεση, στο Πραστειό είχε δηµιουργηθεί σιδηροδροµικός σταθµός, γεγονός που έδινε πρόσθετα οφέλη στην κοινότητα. Το χωριό, γνωστό και ως Πραστειό Μεσαορίας, βρίσκεται στο κέντρο της εύφορης πεδιάδας που διαµορφώθηκε από τις προσχώσεις του Πεδιαίου και του Ιδαλία. Γι’ αυτό µέρος των 1.000 περίπου κατοίκων του χωριού πριν το 1974, ασχολείτο µε τη γεωργία και κτηνοτροφία. Το Πραστειό πρωτοαναφέρεται σε έγγραφο του 1193, ωστόσο φαίνεται να είναι οµαλή µετεξέλιξη ενός αγροτικού συνοικισµού της βυζαντινής εποχής που αποτελούσε προάστειο (από όπου και το όνοµά του) της σπουδαίας κώµης Σίγουρης. Στη Σίγουρη µάλιστα είχε ανεγερθεί ένα από τα σηµαντικότερα κάστρα της Φραγκοκρατίας που διαδραµάτισε σηµαντικό ρόλο στην εξέλιξη της ιστορίας της Κύπρου. Επιπλέον, σε ακτίνα λίγων χιλιοµέτρων γύρω από το Πραστειό έχει εντοπιστεί µυκηναϊκό οχυρό και νεκροπόλεις των αρχαίων χρόνων. Το Πραστειό στον 20ό αιώνα ξεχώριζε για τους αθλητές του οι οποίοι έχουν τιµήσει το χωριό τους µε παγκύπριες επιτυχίες. Ακόµα, από το Πραστειό καταγόταν ο Αρχιεπίσκοπος Κύριλλος ο Γ’, όπως και ο ποιητής Γλαύκος Αλιθέρσης. Σήµερα, στο κέντρο του χωριού εξακολουθεί να βρίσκεται ο ναός του Αγίου Γεωργίου Πραστειού, ο οποίος ανοικοδοµήθηκε το 1875, µε το πολύ ξεχωριστό ανάγλυφο καµπαναριό. ∆υστυχώς, όµως, δύο εξωκκλήσια της κοινότητας, του Αγίου Γεωργίου και του Αγίου Ανδρονίκου, δεν σώζονται πια ως συνέπεια της τουρκικής κατοχής. Το δηµοτικό σχολείο της κοινότητας, λειτουργούσε από το 1922, ωστόσο προϋπήρχε σχολείο το οποίο στεγαζόταν σε αίθουσες στην εκκλησία του χωριού. Eκτοπισµένοι ∆ήµοι και Kοινότητες 71