Μνήμες κατεχόμενης γης. Εκτοπισμένοι Δήμοι και Κοινότητες

Άγιος Θεόδωρος Το χωριό Άγιος Θεόδωρος Καρπασίας βρίσκεται στην είσοδο του διαµερίσµατος Καρπασίας πάνω στον κύριο δρόµο Αµµοχώστου - Απόστολου Ανδρέα και το όνοµά του το πήρε από τον οµώνυµο Άγιο Θεόδωρο τον Στρατηλάτη που είναι και ο πολιούχος Άγιος του χωριού. Το χωριό εµφανίζεται στο ιστορικό προσκήνιο από τα βυζαντινά χρόνια και ιστορικές µαρτυρίες βεβαιώνουν ότι ήταν σηµαντικό γόνιµο χωριό της περιοχής τόσο κατά τα βυζαντινά χρόνια όσο και κατά την διάρκεια της Φραγκοκρατίας. Οι πρώτοι κάτοικοί του ήλθαν από τους γειτονικούς οικισµούς και την πόλη Έλαια που άκµαζε στην περιοχή της Βάλιας νοτιότερα, µετά την καταστροφή της από σεισµούς και τις αραβικές επιδροµές που ανάγκασαν τους κατοίκους να καταφύγουν στο εσωτερικό του νησιού. Πράγµατι, στα νότια του χωριού βρίσκεται το περίφηµο δάσος της Βάλιας που καταλήγει στο µικρό ακρωτήρι Ελαίας, πάνω στο οποίο άκµασε κατά την αρχαιότητα η πόλη Ελαία, η οποία καταστράφηκε από τον µεγάλο σεισµό το 343 µ.Χ., που κατάστρεψε και τη Σαλαµίνα. Στα τέλη του 18ου αιώνα ο Άγιος Θεόδωρος εµφανίζεται σε γραπτά έγγραφα και ιστορικές µαρτυρίες. Στα κατάστιχα της Αρχιεπισκοπής των ετών 1800, 1820 και 1825 υπάρχουν κατάλογοι Αγιοθεοδωρητών φορολογουµένων που πλήρωναν τους φόρους στην τουρκική διοίκηση µέσω της Αρχιεπισκοπής. Η κοινότητα Αγίου Θεοδώρου Καρπασίας παρουσίαζε πλούσια κοινωνική, πολιτική, εθνική και αθλητική δράση. Οι κάτοικοι ήταν πολύ εργατικοί, φιλοπρόοδοι, δραστήριοι, φιλόξενοι, και κοινωνικοί. Αγαπούσαν µε πάθος το φυσικό περιβάλλον και ιδιαίτερα τη Βάλια που αποτελούσε αστείρευτη πηγή ζωής, οικονοµικής ενίσχυσης και ψυχαγωγίας. ∆υστυχώς το 1974, οι περίπου 1.000 κάτοικοί του αναγκάστηκαν να το εγκαταλείψουν λόγω της βάρβαρης τουρκικής εισβολής και να βρεθούν πρόσφυγες στην ίδια τους την πατρίδα. Οµως δεν λησµονούν ούτε εγκαταλείπουν το αγαπηµένο χωριό τους. Έχουν κτίσει στην Ξυλότυµπου πανοµοιότυπη εκκλησία αφιερωµένη στον Άγιο Θεόδωρο τον Στρατηλάτη και στην αυλή της µνηµείο αφιερωµένο στους δύο ήρωες του χωριού, Ιωάννη Κουµή Ανδρέα και Αναστάσιο Φωκά Πέτρου που πότισαν µε το αίµα τους το δένδρο της ελευθερίας κατά την τουρκική εισβολή τον Ιούλιο 1974. Στις 7 Φεβρουαρίου οι κάτοικοι του χωριού τελούν τον εσπερινό προς τιµήν του αγίου τους και στις 20 Ιουλίου το εθνικό µνηµόσυνο των δύο ηρώων του χωριού τους. Ο Σύνδεσµος Εκτοπισθέντων Αγίου Θεοδώρου και το Κοινοτικό Συµβούλιο του χωριού προσπαθούν να διατηρήσουν ενωµένους τους χωριανούς και να κρατήσουν άσβεστη την φλόγα που φωτίζει τον δρόµο της επιστροφής. 26 Mνήµες Kατεχόµενης Γης