Μνήμες κατεχόμενης γης. Εκτοπισμένοι Δήμοι και Κοινότητες

Eκτοπισµένοι ∆ήµοι και Kοινότητες Πραστειό Μόρφου Το Πραστειό βρίσκεται 39 χιλιόµετρα δυτικά της Λευκωσίας και 6 χιλιόµετρα νοτιοδυτικά της Μόρφου, προς τη θάλασσα. Σε παλιούς χάρτες, σηµειώνεται ως Cochino Prestio. Τον χαρακτηρισµό του κόκκινου χωριού τον πήρε από το χρώµα του εδάφους της περιοχής. Η ονοµασία του χωριού πιθανώς να προέρχεται από τη λέξη «προάστιον», ως προάστιο της Μόρφου. Ίσως όµως προέρχεται από τη λέξη «πνάζω» (= ξεκουράζοµαι), αφού µαρτυρείται ότι στο χωριό υπήρχε ένα χάνι, στο οποίο ξεκουράζονταν οι άνθρωποι που µετέβαιναν από την Πάφο στη Λευκωσία. Σύµφωνα µε άλλη εκδοχή, στο χωριό ξαπόστασε µια σπουδαία βασίλισσα, και από το «έπνασε» ονοµάστηκε Πναστειό και µετέπειτα Πραστειό. Το 1907 ιδρύεται το πρώτο σχολείο, ενώ το 1970 αναγείρεται ένα νέο σύγχρονο σχολείο µε πολλές αίθουσες διδασκαλίας και γήπεδα. Στο Πραστειό στάθµευε το τραίνο της γραµµής Βαρώσι-Ευρύχου. Στην πινακίδα του τραίνου αναγραφόταν «Πραστειό Μπάρατζιη». Υπήρχαν, επίσης, δύο καφενέδες, δύο µπακάλικα και ένα µεγάλο συνεργατικό παντοπωλείο. Η κυριότερη ασχολία των κατοίκων ήταν η καλλιέργεια εσπεριδοειδών. Στο χωριό υπήρχε το µοναστήρι του Μπάρατζιη µε το παρεκκλήσι προς τιµήν του Αγίου Νικολάου, και δύο εκκλησίες, του Αγίου Γεωργίου και του Αγίου Στυλιανού. Η εκκλησία του Αγίου Γεωργίου κτίσθηκε πριν το 1820 και υπήρξε ο ενοριακός ναός µέχρι το 1973. Η εκκλησία του Αγίου Στυλιανού κτίσθηκε το 1973 σε βυζαντινό ρυθµό και λειτουργούσε µέχρι την τουρκική εισβολή το 1974. Το χωριό είχε πληθυσµιακή αύξηση από το 1881 µέχρι το 1973. Το 1881 οι κάτοικοί του ήταν 190, ενώ το 1973 ανήλθαν στους 1.364. 161