Μνήμες κατεχόμενης γης. Εκτοπισμένοι Δήμοι και Κοινότητες

Eκτοπισµένοι ∆ήµοι και Kοινότητες Καπούτι Το Καπούτι, µια αµιγώς ελληνοκυπριακή κοινότητα του κατεχόµενου τµήµατος της Επαρχίας Λευκωσίας στο διαµέρισµα Μόρφου, βρίσκεται γεωγραφικά τοποθετηµένο στο κέντρο ιστορικών περιοχών. Οι περιοχές αυτές ήταν κατοικηµένες από το 3800 π.Χ. Το υψόµετρο του χωριού, 150 µέτρα πάνω από την επιφάνεια της θάλασσας, η τοποθεσία του, η ακαταµάχητη φυσική οµορφιά που το περιβάλλει και η θεϊκή θέα από το ύψωµα όπου βρίσκεται, είναι στοιχεία που συνηγορούν στο ότι του δόθηκε το όνοµα Καπούτι. Το όνοµα Καπούτι προέρχεται από τη λατινική και άρα φραγκική λέξη caput–capitis (γενική) που σηµαίνει «κεφαλή, κορυφή, άκρον», εξού και το Capitolium, o λόφος στη Ρώµη. Το Καπούτι, τουλάχιστον µετά την άφιξη των Άγγλων το 1878 και µετά τη µεταστροφή προς τον Χριστιανισµό των Λινοβάµβακων, ήταν αµιγώς ελληνιοκυπριακό χωριό µε 1.032 κατοίκους το 1974. Οι κάτοικοι ασχολούνταν µε διάφορα επαγγέλµατα, µεταξύ άλλων µε τη γη τους και την κτηνοτροφία, καθώς και µε µια προσοδοφόρα οικοτεχνία, αυτή της κατασκευής ψαθιών µε πρώτη ύλη το φλούδι. Το «καπουθκιώτικο ψαθίν» είναι εγγεγραµµένο στον Εθνικό Κατάλογο Άυλης Πολιτιστικής Κληρονοµιάς της Κύπρου από το 2015. Η καµαροσκέπαστη δίκλιτη βασιλική εκκλησία του χωριού είναι αφιερωµένη στον Άγιο Γεώργιο. Σήµερα λειτουργεί ως τζαµί, αφού προηγουµένως είχε λεηλατηθεί. Το Καπούτι είχε τη δική του σηµαντική συνεισφορά σε όλους τους αγώνες του έθνους. Η τουρκική εισβολή άφησε τέσσερις αγνοούµενους στρατιώτες και τέσσερις ηλικιωµένους δολοφονηθέντες. Μετά το 1974, αρκετοί κάτοικοι του χωριού πήραν τον δρόµο της ξενιτιάς. Αυτοί που παρέµειναν στην Κύπρο ζουν µε την προσδοκία ότι µια µέρα θα επιστρέψουν στο όµορφο χωριό τους. 145