Μνήμες κατεχόμενης γης. Εκτοπισμένοι Δήμοι και Κοινότητες

Eκτοπισµένοι ∆ήµοι και Kοινότητες Βαρίσια Το χωριό Βαρίσια βρίσκεται 23 χιλιόµετρα δυτικά της Μόρφου και υπάγεται στη µητροπολιτική περιφέρεια Κύκκου και Τηλλυρίας. Το χωριό κατοικούνταν προπολεµικά από περίπου 240 άτοµα. Οι κάτοικοι του χωριού µετά την τούρκικη εισβολή του 1974 έχουν διασκορπιστεί σε όλες τις επαρχίες της Κύπρου, πολλοί δε από αυτούς έχουν µεταναστεύσει στο εξωτερικό, και ιδιαίτερα στην Αυστραλία. Το χωριό µνηµονεύεται ήδη επί Βενετοκρατίας στον χάρτη του Λεωνίδα Αττάρ (1542), καθώς και σε κατάστιχα της εποχής. Πρόκειται για αµιγώς ελληνοκυπριακή κοινότητα µε κέντρο του χωριού τον ναό του Αγίου Γεωργίου. Πλέον δεν επιτρέπεται η πρόσβαση και έχει µετατραπεί σε χωριό φάντασµα. Ό,τι διασώθηκε από την τούρκικη λεηλασία, που ακολούθησε την τούρκικη εισβολή, χάθηκε ολοκληρωτικά από την πυρκαγιά του 1998. Τόσο το χωριό, όσο και ο ναός βρίσκονται σήµερα στη νεκρή ζώνη που ελέγχουν τα Ηνωµένα Έθνη, τα οποία διατηρούν µικρό ελικοδρόµιο στην περιοχή. Ο ναός του Αγίου Γεωργίου είναι ένα µονόχωρο καµαροσκεπές κτίσµα µε προεξέχουσα ηµικυκλική αψίδα, το οποίο ανεγέρθηκε το 1890 από τον µητροπολίτη Κυρήνειας Κύριλλο (1889-1893) πάνω σε ίχνη προγενέστερου ναού. Ανακαινίσθηκε το 2008 µε τη συνδροµή των Ηνωµένων Εθνών. Άπαξ του έτους τελείται η Θεία Λειτουργία µε τη συνοδεία των Ηνωµένων Εθνών. Οι 18 εικόνες του ναού, έργο του Θεοδοσίου Θεοδωρίδη, συντηρήθηκαν και µεταφέρθηκαν στο Μουσείο της Μονής Κύκκου. Το παρακείµενο κοιµητήριο τόσο της Βαρίσιας, όσο και του συνοικισµού του Αγίου Γεωργίου, είναι εγκαταλελειµµένα. Το Κοινοτικό Συµβούλιο του χωριού, µε την στήριξη των χωριανών, έχει προβεί σε ενέργειες προς τη ∆ιοίκηση των Ηνωµένων Εθνών, καθώς επίσης και στις αρχές της Κυπριακής ∆ηµοκρατίας, ζητώντας να τους παραχωρηθεί το δικαίωµα επιστροφής της περιουσίας τους, λόγω του καθεστώτος της νεκρής ζώνης. 137