Μνήμες κατεχόμενης γης. Εκτοπισμένοι Δήμοι και Κοινότητες

Eκτοπισµένοι ∆ήµοι και Kοινότητες Ελιά Αµιγώς ελληνοκυπριακό χωριό της επαρχίας Κερύνειας, στη γεωγραφική περιφέρεια Πενταδακτύλου. Βρίσκεται 11 χιλιόµετρα περίπου δυτικά της πόλης της Κερύνειας και περί τα 4 χιλιόµετρα νοτιοανατολικά του χωριού Καραβάς. Είναι το δεύτερο µικρότερο σε διοικητική έκταση χωριό της επαρχίας του, µε τελευταίο το χωριό Καράκουµι. Η Ελιά είναι κτισµένη στους βόρειους πρόποδες του Πενταδάκτυλου, σε µέσο υψόµετρο 125 µέτρων πάνω από την επιφάνεια της θάλασσας. Στην περιοχή καλλιεργούνταν, πριν από την τουρκική εισβολή του 1974, κυρίως εσπεριδοειδή και δηµητριακά, καθώς και λιγότερες ελιές και χαρουπιές. Στα νότια του χωριού φυτρώνει ποικίλη φυσική βλάστηση από κυπαρίσσια, αγριόπευκα, ξυσταρκές, αντρουκλιές και τριµιθιές. Το χωριό συνδέεται οδικά µε σκυρόστρωτους δρόµους και στα βόρεια µε τον κύριο δρόµο Λευκωσίας-Κερύνειας. Στα νότια µε το γειτονικό χωριό Φτέρυχα και στα δυτικά µε το επίσης γειτονικό χωριό Μότιδες. Πολύ κοντά βρίσκεται και το κεφαλοχώρι Καραβάς. Το 1973 κατοικούσαν στην Ελιά 96 κάτοικοι. Η εκκλησία του χωριού, αφιερωµένη στον Άγιο Νικόλαο, ανοικοδοµήθηκε στις αρχές του αιώνα. Στον βόρειο τοίχο της υπήρχε γύψινη πλάκα µε µορφή πάνοπλου άντρα σε φυσικό µέγεθος και µε οικόσηµο. Περίπου 1,5 χιλιόµετρα από το χωριό υπάρχει ερειπωµένη εκκλησία αφιερωµένη στον Αρχάγγελο Μιχαήλ, µε κατάλοιπα τοιχογραφιών. Κατάλοιπα παλιού υδραγωγείου, γρανίτη και λαξευµένου µαρµάρου που βρίσκονταν στο χωριό, πιθανώς αποτελούν αποµεινάρια κάποιου πύργου ή άλλου οικοδοµήµατος που υπήρχε στην περιοχή κατά τα µεσαιωνικά χρόνια. Ακόµη, η περιοχή πιθανώς να είχε κατοικηθεί από τα αρχαία χρόνια. Το χωριό πήρε την ονοµασία του από το οµώνυµο δένδρο. 101