Αξιοποίηση υφάλμυρου νερού για σκοπούς άρδευσης

H αξιοποίηση μη συμβατικών πηγών νερών για σκοπούς άρδευσης, ιδιαίτερα στις περιοχές της ευρύτερης μεσογειακής λεκάνης, είναι πολλές φορές αναπόφευκτη λόγω του ξηροθερμικού κλίματός της. Ως μη συμβατικές πηγές νερού χαρακτηρίζονται το υφάλμυρο νερό, το νερό συλλογής δικτύων αποστράγγισης, το ανακυκλωμένο νερό προερχόμενο από δίκτυα συλλογής αστικών λυμάτων ή και κτηνο- τροφικών μονάδων (π.χ. χοιροστασίων). Η xρήση τους δυνητικά προκαλεί διάφορα προβλήματα στις καλλιέργειες ή στο έδαφος, εάν δεν λαμβάνονται τα κατάλληλα διαχειριστικά μέτρα. Έμφαση στο παρόν εγχειρίδιο δίνεται στην αξιολόγηση της καταλληλότητας του νερού για άρδευση, που προβλέπει την πιθανότητα δημιουργίας προβλημάτων ή μείωσης της παραγωγής από τη μακροχρόνια χρήση υφάλμυρων νερών. Στο νερό άρδευσης βρίσκονται κοινά άλατα όπως είναι αυτά του χλωριούχου νατρίου NaCl, του θειικού ασβεστίου CaSO 4 , του θειικού μαγνησίου MgSO 4 και του δισανθρακικού νατρίου NaHCO 3 , ενώ τα υπόγεια νερά ενδέχεται να περιέ- χουν και άλατα βορίου. Για την αξιολόγηση της ποιότητας του υφάλμυρου νερού χρησιμοποιούνται τα ακόλουθα χαρακτηριστικά: l Η αλατότητα , δηλαδή η συνολική συγκέντρωση υδατοδιαλυτών αλάτων. l Η τοξικότητα ορισμένων στοιχείων όπως είναι τα ιόντα βορίου, νατρίου και χλωρίου, τα οποία μπορεί να είναι τοξικά στην ανάπτυξη των φυτών. l Η διηθητικότητα, δηλαδή η συγκέντρωση ιόντων νατρίου σε συσχετισμό με το ασβέστιο και το μαγνήσιο. Εισαγωγή