Εθνική Φρουρά & Ιστορία, τεύχος 42ο

να επιτελέσουν το έργο τους ανεμπόδιστα. Οι εκπρόσωποί τους δεν μπορούσαν να επισκέπτονται τα ελληνικά χωριά στην τουρκική ζώνη χωρίς προειδοποίηση. Για να το πράξουν έπρεπε πρώτα να δώσουν στον αξιωματικό σύνδεσμο εξαντλητικό κατάλογο των χωριών που επιθυμούσαν να επισκεφθούν, εμποδίζοντας τους εκπροσώπους των διεθνών οργανισμών να ενεργούν αμέσως σε επείγουσες περιπτώσεις. Ακόμη όμως και σε περίπτωση που εξασφάλιζαν εξουσιοδότηση, δεν ήταν σίγουρο αν θα τους επιτρεπόταν να επισκεφθούν όλες τις περιοχές που ζητούσαν 25 . Σε αντίθεση με την κατάσταση που επικρατούσε στις ελεύθερες περιοχές, όπου ο Διεθνής Ερυθρός Σταυρός είχε ελευθερία κινήσεων, επισκέπτονταν καθημερινά τα τουρκοκυπριακά χωριά στα οποία μετέφεραν τρόφιμα και παρείχαν ιατροφαρμακευτική περίθαλψη 26 . Με τη μεσολάβηση των Ηνωμένων Εθνών και του Ερυθρού Σταυρού αρκετοί εγκλωβισμένοι μεταφέρθηκαν στις ελεύθερες περιοχές. Στις 2 Αυγούστου 1975 οι ηγέτες της ελληνοκυπριακής και της τουρκοκυπριακής κοινότητας κατέληξαν σε 51 ΑΤΤΙΛΑΣ 1974. Η ΕΠΟΜΕΝΗ ΜΕΡΑ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΕΓΚΛΩΒΙΣΜΕΝΟΥΣ ΣΤΑ ΚΑΤΕΧΟΜΕΝΑ Αυτοί που παρέμειναν εγκλωβισμένοι ήταν κατά κύριο λόγο γυναικόπαιδα και ηλικιωμένοι, αφού οι νέοι και οι μεσήλικες κατά την εισβολή είτε υπηρετούσαν στην ΕΦ είτε συνελήφθησαν ως αιχμάλωτοι από τουρκικά στρατεύματα. Ως εκ τούτου η εκδίωξη αφορούσε παιδιά και ηλικιωμένους. 25. ICRC, BAG 200 079-010.01, 4480 - 18/09/1974. 26. ICRC, B AG 200 049-008.