Εθνική Φρουρά & Ιστορία, τεύχος 42ο

τους επισκέφθηκαν γιατροί της διεθνούς αντιπροσωπείας του Ερυθρού Σταυρού μόνο λίγες μέρες πριν την απελευθέρωσή τους. Μάλιστα τέσσερις ηλικιωμένες γυναίκες ηλικίας 60-70 ετών πέθαναν εκεί 20 . Σε εκθέσεις της επιτροπής ιατρών που επισκέφθηκαν τις κατεχόμενες περιοχές εκφράζεται έντονη ανησυχία για την τύχη των εγκλωβισμένων εξαιτίας των επισφαλών συνθηκών διαβίωσης. Οι άνθρωποι αυτοί, όπως αναφέρουν στις εκθέσεις, είναι μεγάλης ηλικίας και στερούνται φροντίδας και φαγητού 21 . Μετά από 6 μήνες κράτησης φαίνονται να έχασαν τις ελπίδες τους, παραιτήθηκαν από τη ζωή. Δεν τους ενδιέφερε τίποτα, το μόνο που έκαναν ήταν να κλαίνε 22 . H ομάδα ιατρών του Ερυθρού Σταυρού αποφάσισαν να ενισχυθεί η παρουσία τους στα κατεχόμενα εδάφη χωρίς καθυστέρηση, υποστηρίζοντας ότι έπρεπε να μεταφερθούν επειγόντως στις ελεύθερες περιοχές για νοσηλεία 23 . Τα πιο πάνω περιστατικά βέβαια δεν αποτέλεσαν τα μόνα δεινά με τα οποία ήρθαν αντιμέτωποι οι εγκλωβισμένοι στις κατεχόμενες περιοχές της Κύπρου. Οι εγκλωβισμένοι αγωνιούσαν για τη ζωή τους αλλά και για την τύχη που είχαν συγγενικά τους πρόσωπα που ανήκαν στην κατηγορία ανδρών ηλικίας 15 -55 ετών και δεν είχαν νέα τους. Πέραν των πιο πάνω σημειώθηκαν πολλά περιστατικά βιασμών κυρίως νεαρών γυναικών. Χωρίς να υπάρχει έλεγχος, Τούρκοι στρατιώτες εισέβαλλαν στους χώρους όπου φρουρούσαν τους εγκλωβισμένους και διάλεγαν γυναίκες τις οποίες οδηγούσαν σε απομακρυσμένες περιοχές, εγκαταλελειμμένα σπίτια και μάντρες όπου τις βίαζαν. Πολλές φορές μάλιστα, όπως μαρτυρείται, γυναίκες βιάζονταν παρατεταμένα από περισσότερους στρατιώτες. Για να προστατευτούν από τους βιασμούς οι γυναίκες έκρυβαν τα πρόσωπά τους ή έβαζαν λάσπη για να μην τις διαλέγουν οι Τούρκοι. Οι βιασμοί ήταν ό,τι χειρότερο μπορούσε να βιώσει μία γυναίκα κατά τον εγκλωβισμό της, ήταν κάτι που την στιγμάτιζε. Είναι γεγονός ότι οι συνθήκες διαβίωσης των εγκλωβισμένων στις κατεχόμενες περιοχές της Κύπρου ήταν άθλιες, πολλοί μάλιστα σημειώνουν ότι σκοπός ήταν να καμφθεί το ηθικό των κατοίκων, ώστε να ζητήσουν τη μεταφορά τους στις ελεύθερες περιοχές. Όπως σημειώνει ο ανώτερος επίτροπος προσφυγικού Kelly, τον Φεβρουάριο του 1975 οι εγκλωβισμένοι ήθελαν να πάνε στις ελεύθερες περιοχές γιατί δεν τους επέτρεπαν οι τουρκικές αρχές να επιστρέψουν στα σπίτια τους, ενώ προηγουμένως ήθελαν να παραμείνουν στα χωριά τους 24 . Κλείνοντας αξίζει να επισημανθεί ότι τα Ηνωμένα Έθνη και ο Διεθνής Ερυθρός Σταυρός δεν είχαν ελευθερία κινήσεων στις κατεχόμενες περιοχές, με αποτέλεσμα να μην μπορούν 50 ΕΘΝΙΚΗ ΦΡΟΥΡΑ & ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΕΥΧΟΣ 42 Ο ΙΟΥΛΙΟΣ - ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΣ 2018 20. ICRC, B AG 200 049-010.01, 4486 - 18/09/1974. 21. ICRC, 200 049-010.05/06, RO 570/5, 09/09/1974. 22. ICRC, B AG 200 049-008. 23. ICRC, 200 049-010.05/06, RO 570/5, 09/09/1974. 24. ICRC, B AG 200 049-008.