ΕΘΝΙΚΗ ΦΡΟΥΡΑ & ΙΣΤΟΡΙΑ, τεύχος 41ο

Η απόσχιση ξένων εθελοντών μαχητών, κυρίως Ιρακινών, με μια περισσότερη εξτρεμιστική αντίληψη σε σχέση με τους στρατηγικούς στόχους επιβολής ενός «ισλαμικού κράτους» οδήγησε στην πρώτη διάσπαση του Μετώπου αλ Νούσρα, από το οποίο ξεπήδησε μετά το 2013-2014 το ISIS ή ISIL (Ισλαμικό Κράτος στο Ιράκ και στο Λεβάντε). Ωστόσο η μητρική οργάνωση της αλ Κάιντα διατήρησε την επιχειρησιακή της αυτονομία με τον Abu Muhammadal-Jawlani να αναδεικνύεται σε μια ηγετική, τοπική μορφή, του συριακού τζιχαντισμού, η οποία επιδίωξε τους δικούς της ξεχωριστούς στρατηγικούς στόχους στο κατακερματισμένο υποσύστημα της βορειοδυτικής Συρίας. Περαιτέρω Διασπάσεις Η ρωσική επέμβαση στη Συρία τον Σεπτέμβριο του 2015 οδήγησε στην αλλαγή της τύχης του πολέμου και στην ανάκαμψη του καθεστώτος Άσαντ ιδίως μετά την ανακατάληψη του Χαλεπίου τον Δεκέμβριο του 2016. Η επιχειρησιακή αυτή αλλαγή και το πλήγμα στη συριακή, σουνιτική, ένοπλη αντιπολίτευση οδήγησε σε περαιτέρω διασπάσεις του τζιχαντιστικού κινήματος της Συρίας. Εν συντομία το Μέτωπο αλ Νούσρα ουσιαστικά «άλλαξε branding» (σ.σ. προφίλ), προκειμένου να μην ταυτίζεται με την αλ Κάιντα. Τον Ιούνιο του 2016 το Μέτωπο αλ Νούσρα μετατράπηκε στη Jabhat Fatahal-Sham (JFS), για να μετατραπεί, έξι μήνες αργότερα, στη Hay’at Tahriral-Sham (HTS). Αυτή η ιδεολογική μετατροπή δεν πρέπει να αποπροσανατολίσει από το γεγονός ότι η οργάνωση δεν έπαψε να είναι αλ Κάιντα. Αντικατοπτρίζει όμως δυναμικές, τακτικισμούς και στρατηγικές που συνδέονται με την παγκόσμια πρόσληψη αυτού που ονομάζεται παγκόσμιος σαλαφιστικός τζιχαντισμός και σχετίζεται με: τοπικές ιδιαιτερότητες (τοπική νομιμοποίηση, σχέση με άλλες σουνιτικές ένοπλες οργανώσεις, αλληλεπίδραση με τοπικές κοινωνίες με έντονα φυλετικά χαρακτηριστικά κοκ), περιφερειακές ανακατατάξεις (στήριξη μητρικής οργάνωσης της αλ Κάιντα, χρηματοδοτήσεις από επιμέρους κύκλους αραβικών χωρών και χωρών του Κόλπου, σχέσεις με την Τουρκία κοκ), και την ιστορική εμπειρία -σε μεγάλο βαθμό αποτυχημένη- των περασμένων χρόνων σε Λιβύη, Υεμένη, αφρικανική ήπειρο και Ιράκ, ως προς την επικράτηση ενός «ισλαμικού χαλιφάτου» από την αλ Κάιντα. Μέχρι τη στιγμή που γράφονταν αυτές οι γραμμές η περαιτέρω διάσπαση της αλ Κάιντα, με τις μορφές και το branding που επανεμφανίστηκε στη Συρία, έχει καταλήξει στην οργάνωση της Hurrasal-Deen, δυναμικότητας 2-3.000 μαχητών, η οποία από τον Φεβρουάριο του 2018 αντικατοπτρίζει την «αυθεντική έκφραση» των πιουριστών-ιδεολόγων της αλ Κάιντα. Η Hay’at Tahriral-Sham (HTS) του al-Jawlani παραμένει μια οργάνωση σε σμίκρυνση με τοπική ατζέντα, ενώ η ενοποίηση κατακερματισμένων οργανώσεων σαλαφιστικής ιδεολογίας, όπως η Ahraral Sham και το Μέτωπο αλ Ζίνκι (συναποτελούν την FLS ήτοι το Syrian Liberation Front), υποδηλώνει ότι, παρά τις ενδοτζιχαντιστικές κόντρες και διασπάσεις, το Ίντλιμπ, 79 ΤΟ ΣΥΡΙΑΚΟ 7 ΧΡΟΝΙΑΜΕΤΑ: ΠΡΟΟΠΤΙΚΕΣ ΕΚΒΑΣΗΣ ΚΑΙ ΕΠΙΠΤΩΣΕΙΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΥΠΡΟ