ΕΘΝΙΚΗ ΦΡΟΥΡΑ & ΙΣΤΟΡΙΑ, τεύχος 41ο

Το 1983 ένα εκτενές ερευνητικό πρόγραμμα βρίσκεται σε εξέλιξη. Έχει ολοκληρωθεί με επιτυχία η αναβάθμιση των πύργων των T-64B «Obieκt 476», που διαθέτουν το τότε κορυφαίο Σύστημα Ελέγχου Πυρός. Μία νέα σχεδίαση προκύπτει με νέα υλικά για την ενσωματωμένη σύνθετη πολυστρωματική θωράκιση «Obieκt 219 Α» . Ένας νέος αντιαρματικός πύραυλος ο 9Μ119, εμφανίζεται στην Τούλα. Μια νέα γενιά εκρηκτικής ενεργητικής θωράκισης, η «Kontakt-5» με εκρηκτικό το 4S22, η οποία αντιστοιχεί σε ενίσχυση του θώρακα με 78 cm χάλυβα έναντι των διατρητικών και 132 cm χάλυβα έναντι των (ΗΕΑΤ) «Obieκt 219 V» . Όλα αυτά αναλαμβάνει και πάλι ο Nikolai Popov να τα συνδυάσει στο «Obieκt 219AS», από το οποίο το 1985 περνά στην παραγωγή ως το T-80U (U=usovershenstvouanniy), δηλαδή «βελτιωμένο» . Ως εργοστάσιο παραγωγής επιλέγεται το Oμσκ, το οποίο παρήγαγε συνολικά 410 T-80U 14 . Το ψηλό κόστος παραγωγής των στροβιλοκινητήρων οδήγησε και τα τρία εργοστάσια παραγωγής T-80 του Oμσκ, του Λένινγκραντ και του Χαrκόβου παράλληλα με την παραγωγή τους να ερευνούν την υιοθέτηση συμβατικού πετρελαιοκινητήρα για τα T-80. Τον Δεκέμβριο του 1984 πεθαίνει ο Υπουργός Άμυνας Dmitriy Ustinov, υπέρμαχος των στροβιλοκινητήρων. Ακολούθως τον Ιούλιο του 1985 πεθαίνει ο διευθυντής του εργοστασίου του Λένινγκραντ Romanov. Έτσι ο δρόμος της επικράτησης των συμβατικών κινητήρων έχει ανοίξει. Στις 2 Σεπτεμβρίου του 1985 η σοβιετική κυβέρνηση εγκρίνει την παραγωγή πετρελαιοκινητήρων για τα T-80U. Μετά από ένα χρόνο δοκιμών το 1986 στο εργοστάσιο του Χαρκόβου το «Obieκt 478Β» (Bereza), δηλαδή «δέντρο Λεύκα», υιοθετείται ως T-80UD (UD=usovershenstvouanniy Dieselniy), δηλαδή «βελτιωμένο πετρελαιοκίνητο 15 » και εισέρχεται στην παραγωγή. Ήταν το τελευταίο άρμα μάχης που εντάχθηκε στον σοβιετικό στρατό πριν την πτώση της Σοβιετικής Ένωσης. Παρήχθησαν συνολικά γύρω στα 500 T-80UD και το 1991, με την πτώση της Σοβιετικής Ένωσης, βρίσκονταν 350 ακόμα στο εργοστάσιο του Χαρκόβου στην Ουκρανία. Το εργοστάσιο στο Λένινγκραντ ανέστειλε οριστικά την παραγωγή ήδη από το 1990. Η γραμμή χαμηλής παραγωγής διατηρήθηκε στο Ομσκ της Ρωσικής Ομοσπονδίας 16 , το οποίο προχώρησε στην περαιτέρω αναβάθμιση του T-80U, με την υιοθέτηση κινητήρα 1000 ωρών ζωής και 1250hp αντί του μέχρι τότε 1000hp και τη νεότερη έκδοση του Α/Τ πυραύλου του 9Κ119Μ 17 . Ενώ το εργοστάσιο στο Χάρκοβο στην Ουκρανία προχώρησε στην παραγωγή ενός νέου τύπου του T-80UD, το Ουκρανικό T-84. 122 ΕΘΝΙΚΗ ΦΡΟΥΡΑ & ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΕΥΧΟΣ 41 Ο ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΣ - ΙΟΥΝΙΟΣ 2018 14. Συμφωνία Συμβατικών Δυνάμεων στην Ευρώπη (CFE) Δημοσίευμα του Νοεμβρίου 1990. T-80 Standard Tank, Zalonga , ό.π.π. 15. T-80 Standard Tank , Zalonga, ό.π.π σελ.30. 16. The Encyclopedia of Tanks , Bishop, σελ.338. 17. Main Battle Tank T-80, Baryatinskiy ό.π.π. σελ.37.