Εθνική Φρουρά & Ιστορία

90 ΕΘΝΙΚΗ ΦΡΟΥΡΑ & ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΕΥΧΟΣ 40 Ο ΙΟΥΛΙΟΣ - ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΣ 2017 με εστίαση στο Κυπριακό. Το επίσης σημαντικό στοιχείο που προέκυψε μέσα από την έρευνα είναι ότι ο κ. Τσαβούσογλου στο 96% των περί Κυπριακού αναρτήσεών του είτε προανήγγελλε είτε ενημέρωνε για συναντήσεις του που αφορούσαν το θέμα, χωρίς να δίνει περισσότερες λεπτομέρειες (Kolovos 2017). Συμπεράσματα - Συζήτηση Τελικά ποια η σχέση διπλωματίας και ισχύος; σε μελέτη που διεξήγαγε ο Parmelee (2014) συμπεραίνει πως τα tweets των πολιτικών είναι αρκετά σημαντικά για τους δημοσιογράφους στην κάλυψη των ειδήσεων, καθώς, μέσα από τις συνεντεύξεις της έρευνας, διαφάνηκε πως οι αναρτήσεις των πολιτικών δρώντων βοηθούν τους δημοσιογράφους ως πηγή ιδεών για τη δουλειά τους. Η ακτινογραφία των tweets των πολιτικών δρώντων, σε ένα ιδιάζον διεθνές θέμα όπως το Κυπριακό, απέδειξε ότι αυτά χρησιμοποιούνται κυρίως για την αναγγελία συναντήσεων ή επαφών με άλλους πολιτικούς, μια εκμοντερνισμένη εκφορά ενός πολιτικού εθιμοτυπικού πρωτοκόλλου. Σύμφωνα με την πιο πάνω παράθεση στοιχείων φαίνεται ότι η Τουρκία, συγκρινόμενη με την Ελλάδα, έχει αναπτύξει μεγαλύτερο διπλωματικό δίκτυο και είναι σαφές ότι υπερτερεί στον διπλωματικό τομέα. Είναι προφανές ότι -έχοντας επταπλάσιο πληθυσμό από την Ελλάδα, με αυξημένο πληθυσμό στη διασπορά και βλέψεις πέραν του ζωτικού της χώρου- εμφανίζει περισσότερες ανάγκες αντιπροσώπευσης στο εξωτερικό. Αυτό το γεγονός αυξάνει το εκτόπισμά της στο διεθνές στερέωμα, εντείνοντας την ισχύ της στα κέντρα λήψης αποφάσεων. Η πλαισίωση των tweets γίνεται σύμφωνα με τη στρατηγική κάθε δρώντα (Kolovos 2017). Η Τουρκία ως ο ισχυρότερος παίκτης δεν νιώθει την ανάγκη να αποκαλύψει την στρατηγική της στο Κυπριακό. Η Ελλάδα προσπαθεί να καλύψει το κενό ισχύος, ως προς την Τουρκία, ενισχύοντας την «ήπια ισχύ» και μέσω της ψηφιακής διπλωματίας. Η πλαισίωση των μηνυμάτων αναφορικά με τον τουρκικό παράγοντα υποδεικνύει ότι η Τουρκία αντιμετωπίζει το Κυπριακό ως στρατηγικό πρόβλημα μηδενικού αθροίσματος, καθώς ακολουθεί μία μη αποκαλυπτική πολιτική δημόσιων δηλώσεων, επιτείνοντας την υποψία ότι αποτελεί την κύρια αιτία του προβλήματος. Το γεγονός ότι ο Έλληνας ΥΠΕΞ χρησιμοποιεί το πλαίσιο της ελπίδας, επικαλούμενος το διεθνές δίκαιο, με αλλεπάλληλες πλαισιώσεις των μηνυμάτων του και επιμονή στην απόσυρση των τουρκικών στρατευμάτων και κατάργηση των εγγυητικών δικαιωμάτων τρίτων χωρών στην Κύπρο δίνουν μίαν επιπλέον διάσταση στην ελληνική στρατηγική. Επομένως, συγκρίνοντας τη ρητορική των μηνυμάτων ενός εκάστου των υπουργείων και των υπουργών εξωτερικών Ελλάδας και Τουρκίας στο Κυπριακό,