Εθνική Φρουρά & Ιστορία

84 ΕΘΝΙΚΗ ΦΡΟΥΡΑ & ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΕΥΧΟΣ 40 Ο ΙΟΥΛΙΟΣ - ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΣ 2017 Από την άλλη, αναπόφευκτα, τα νέα μέσα μπορούν να μετατραπούν σε πεδίο αρνητισμού, σύγκρουσης και εκκόλαψης διακρατικών αντιπαλοτήτων. Επί παραδείγματι, ο Αμερικανός Πρόεδρος Τραμπ, ξεφεύγοντας από την πεπατημένη και τη διπλωματία των παραδοσιακών μέσων, διατυπώνει τις σκέψεις του κατευθείαν στο Twitter, στις οποίες γινόμαστε κοινωνοί αυτοστιγμεί και μέσω των οποίων μπορεί να απειλεί τον ηγέτη της Βορείου Κορέας Κιμ Γιονγκ Ουν ή να βρίσκεται σε θέση απολο- γουμένου για την φερόμενη ρωσική εμπλοκή στις αμερικανικές εκλογές το 2016. Σε άλλη περίπτωση ο απόηχος της κατάρριψης του ρωσικού Su από τα τουρκικά αντιαεροπορικά, τον Νοέμβριο του 2015 κοντά στα σύνορα Τουρκίας-Συρίας, μεταφέρθηκε στο Twitter σε έναν αγώνα επικράτησης της μίας άποψης επί της άλλης με τελικό στόχο τη συμπάθεια και το κέρδος επί της διεθνούς κοινής γνώμης κατά το παίγνιο της αλληλοεπίρριψης ευθυνών (βλ. σχετικά στο Arapov 2017). Από τους πιο ενεργούς δρώντες σε παγκόσμια κλίμακα, στο πεδίο της διπλωματίας του Twitter, είναι τα υπουργεία εξωτερικών Ελλάδας, Τουρκίας και οι προϊστάμενοί τους. Ένα ανοικτό, διεθνές, πολιτικό πρόβλημα το οποίο έχει μεταφερθεί εν μέρει στα Μέσα Κοινωνικής Δικτύωσης (ΜΚΔ), και ιδιαίτερα στο Twitter είναι το Κυπριακό. Στην παρούσα μελέτη συνοψίζονται αποτελέσματα σχετικών ερευνών (Κολοβός & Δωροθέου 2017, Kolovos 2017) για τη χρήση του Twitter, ως εργαλείο άσκησης διπλωματίας στο Κυπριακό, καταγράφοντας θέσεις, προθέσεις και στρατηγικές επιδιώξεις των δύο υπουργών στο γενικότερο πλέγμα της διπλωματικής δραστηριότητας των δύο χωρών. Ελλάδα - Τουρκία: Διπλωματία της Ισχύος και Ισχύς της Διπλωματίας Η δημόσια διπλωματία, με το παραδοσιακό της περιεχόμενο και τις μεθόδους που χρησιμοποιούσαν οι πολιτικοί και οι γραφειοκράτες, παίρνει τη μορφή ψηφιακής διπλωματίας, έχοντας ως βασικό εργαλείο υλοποίησης το Twitter (Twiplomacy) προσθέτοντας ή αφαιρώντας από την ισχύ (power) ενός δρώντος∙ δηλαδή, της δυνατότητάς του να επιτύχει τα επιθυμητά αποτελέσματα, η οποία χρησιμοποιείται, συχνά, ως συνώνυμο της επιρροής, υποδηλώνοντας τον αντίκτυπο του ενός δρώντος επί ενός άλλου (Hague&Harrop 2011: 47). Η ισχύς ενός κράτους συνίσταται σε δύο κύριους πυλώνες: Στη σκληρή ισχύ (hard- power) και στην ήπια ή μαλακή ισχύ (soft power). O συνδυασμός των δύο αποφέρει αυτό που ο Nye (2013) ονόμασε «έξυπνη ισχύ» (smart power). Σε ό,τι αφορά την σκληρή ισχύ αυτή μπορεί να εκδηλωθεί μέσω της «ράβδου» (stick), κάτι που