Εθνική Φρουρά & Ιστορία

78 ΕΘΝΙΚΗ ΦΡΟΥΡΑ & ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΕΥΧΟΣ 40 Ο ΙΟΥΛΙΟΣ - ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΣ 2017 άρθρο: «Τα ανήκουστα επεισόδια της περασμένης εβδομάδας στην Κωνσταντινούπολη εις βάρος του ελληνικού πληθυσμού και εις βάρος κάθε ένδειξης της ευημερίας και της μακραίωνης παρουσίας στην σεβάσμια πόλη, έχουν απλώσει μια καταθλιπτική σιωπή στην Ελλάδα, συμπεριλαμβανομένου και του θορυβώδους επιτελείου της Ένωσης στην Κύπρο. Οι Έλληνες, θρηνώντας, εκείνο που όλα τα πολιτισμένα έθνη πρέπει να θρηνήσουν μαζί τους, τη δυστυχία και τα βίαια πλήγματα τα οποία δέκτηκε η αρχαία κοινότητα του έθνους τους και της θρησκείας τους στον Βόσπορο, ίσως να έχουν αισθανθεί ότι ενθουσιώδεις πολιτικές εξαγγελίες για την Κύπρο θα ήταν, αυτή την ώρα, εκτός πραγματικότητας. […] Προς πίστωση της Ελλάδος, καμιά βιαιότητα δεν έχει διεξαχθεί ως αντίποινα εναντίον των Τούρκων της Θράκης, παρότι αυτοί δεν είναι, φυσικά, στόχοι ζηλοφθονίας όπως οι πλούσιοι Έλληνες έμποροι της Κωνσταντινούπολης και της Σμύρνης» . Η Guardian έκανε ξανά μια τελευταία σύντομη νύξη στα Σεπτεμβριανά στις 23 Νοεμβρίου 1955. Εκείνες τις μέρες αναζωπυρώθηκε η συζήτηση για το Κυπριακό λόγω της εντεινόμενης δράσης της ΕΟΚΑ και της επικείμενης κήρυξης του νησιού σε κατάσταση εκτάκτου ανάγκης, που τελικά θα ανακοινωθεί στις 26 Νοεμβρίου. Στο εκδοτικό σημείωμα της 23 ης Νοεμβρίου 1955 ο αρχισυντάκτης της Guardian ανέφερε: «Οι Τούρκοι Κύπριοι έχουν ενδεχομένως κάποιο λόγο να φοβούνται τους υπόλοιπους κατοίκους του νησιού. Δεν θα ένιωθαν αρκετά ασφαλείς εάν η Κύπρος διοικούνταν από τη μητροπολιτική Ελλάδα; Υπάρχουν τουρκικές μειονότητες στην ελληνική Θράκη. Ίσως να μην είναι όλα τέλεια, αλλά οι μειονότητες ζουν αρκετά αρμονικά και ικανοποιητικά με τους γείτονές τους. (Το ίδιο συνέβαινε και με τους Έλληνες που είχαν απομείνει στην Τουρκία έως τις αξιοθρήνητες βιαιότητες στην Κωνσταντινούπολη και τη Σμύρνη). Η Ελλάδα, και είναι παράξενο που πρέπει να το πούμε αυτό, είναι πολιτισμένη χώρα» . Το πλαίσιο στο οποίο επανέρχεται το θέμα των Σεπτεμβριανών είναι αυτό του σεβασμού των δικαιωμάτων των μειονοτήτων. Κατά την άποψη του αρχισυντάκτη, η Τουρκία με τα Σεπτεμβριανά απέδειξε ότι δεν μπορεί να απαιτεί από την Ελλάδα να σέβεται τις αξιώσεις των Τούρκων της Κύπρου, όταν η ίδια απέτυχε να προστατέψει τους Έλληνες της Πόλης από τις «αξιοθρήνητες βιαιότητες». Οι διαδοχικές πολιτικές εξελίξεις και η κατάσταση στο νησί έκαναν τα Σεπτεμβριανά να ξεχαστούν γρήγορα από τους Βρετανούς αναλυτές. Αναγιγνώσκοντας όμως ο ερευνητής τα πρακτικά της Βουλής των Κοινοτήτων, συναντά περιστασιακά αναφορές στα Σεπτεμβριανά στη ρητορεία των βουλευτών τόσο των κυβερνώντων Συντηρητικών όσο και των αντιπολιτευόμενων Εργατικών. Σε γενικές γραμμές οι μεν πρώτοι θεωρούσαν τα Σεπτεμβριανά ως απότοκο της απερισκεψίας των Ελλήνων να θέσουν θέμα Ένωσης και οι δεύτεροι ως απόδειξη του «θαλασσώματος» του Κυπριακού που είχε προκύψει από τους ανερμάτιστους χειρισμούς του Λονδίνου. Και οι δύο προσεγγίσεις ενέτασσαν το ζήτημα στο