Εθνική Φρουρά & Ιστορία

20 ΕΘΝΙΚΗ ΦΡΟΥΡΑ & ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΕΥΧΟΣ 40 Ο ΙΟΥΛΙΟΣ - ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΣ 2017 ηγέτες ανακοίνωσαν ότι το δημοψήφισμα αναβάλλεται, ώστε να επικεντρωθούν στον πόλεμο κατά του Ισλαμικού Κράτους. Ο Μπαρζανί θα επανέλθει τον Φεβρουάριο του 2016 χαρακτηρίζοντας τον χρόνο ώριμο για ένα δημοψήφισμα, κάνοντας μάλιστα αναφορά και σε ανάλογα δημοψηφίσματα που έγιναν σε Σκωτία, Καταλονία και Κεμπέκ. Τα πράγματα θα πάρουν τον δρόμο τους με την κοινή απόφαση των κυβερνητικών κομμάτων της Κουρδικής Αυτόνομης Περιοχής τον Απρίλιο του 2017, για ορισμό οργανωτικής επιτροπής για το δημοψήφισμα που ορίστηκε για τις 25 Σεπτεμβρίου. Πίσω από την απόφαση του προέδρου του ιρακινού Κουρδιστάν Μασούντ Μπαρζανί για τη διενέργεια του δημοψηφίσματος υπήρχαν εσωτερικές αλλά και εξωτερικές σκοπιμότητες. Η πρώτη είχε να κάνει με το γεγονός ότι εδώ και 2 χρόνια η θητεία του Μπαρζανί έχει λήξει και πιθανότατα η ανακήρυξη ανεξάρτητου κράτους θεωρήθηκε από τον ίδιο ως ένας τρόπος ανανέωσης της λαϊκής εντολής. Αυτό παρά το γεγονός ότι η απόφασή του δεν βρήκε όλους τους Κούρδους σύμφωνους. Διαφώνησαν στελέχη του κόμματος της Πατριωτικής Ένωσης (PUK) της οικογένειας Ταλαμπανί, ενώ ουδέτερη στάση τήρησε το κίνημα Γκοράν. Παράλληλα ο Μπαρζανί επεδίωξε με το θετικό αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος να διαπραγματευτεί από θέση ισχύος τους όρους ενός βελούδινου, όπως έλπιζε, διαζυγίου με τη κυβέρνηση της Βαγδάτης. Τον μήνα που προηγήθηκε οι δύο πλευρές επιχείρησαν να βρουν ένα συμβιβασμό, που θα επέτρεπε και την αναβολή του δημοψηφίσματος. Αυτό δεν έγινε εφικτό, αφού η Βαγδάτη δεν δέχθηκε τις κουρδικές θέσεις στα ζητήματα όπως η ημερομηνία διεξαγωγής του δημοψηφίσματος, ο διαμοιρασμός των εσόδων από το πετρέλαιο, η εφαρμογή του συντάγματος και το μέλλον των διαφιλονικούμενων περιοχών, όπως είναι το Κιρκούκ. Ακόμα και η συμβιβαστική πρόταση του υπουργού εξωτερικών των ΗΠΑ Τίλλερσον για αναβολή ενός έτους, ώστε να δοθεί χρόνος για διαπραγμάτευση των όποιων διαφορών, απορρίφθηκε από τον Μπαρζανί. Ο Μπαρζανί συνέχισε όμως να διαβεβαιώνει ότι το δημοψήφισμα δεν θα οδηγούσε σε αυτόματη ανακήρυξη του ανεξάρτητου κουρδικού κράτους. Ξεκάθαρα δήλωνε ότι αυτό θα ήταν απόρροια διμερών διαπραγματεύσεων, που προτίθετο να διεξαγάγει με τη Βαγδάτη και που εκτιμούσε πως θα διαρκούσαν μέχρι και δύο χρόνια. Οι αντιδράσεις στο δημοψήφισμα και η απώλεια του Κιρκούκ Η τυχόν ανεξαρτητοποίηση του Ιρακινού Κουρδιστάν θα είχε στρατηγικές επιπτώσεις στην ευρύτερη Μέση Ανατολή. Ανάμεσα στα άλλα θα αποτελούσε προηγούμενο, ειδικότερα για τις κουρδικές μειονότητες σε Συρία, Τουρκία και Ιράν. Έμμεσα η τυχόν επιτυχία της θα ενίσχυε και άλλα αποσχιστικά κινήματα παγκοσμίως περιλαμβανομένων και αυτών σε ευρωπαϊκές χώρες, όπως η Βρετανία (Σκωτία), η Ισπανία (Καταλονία) και η Κύπρος («ΤΔΒΚ»). Σε μία ύστατη προσπάθεια το Συμβούλιο Ασφαλείας κάλεσε τους Κούρδους να αναβάλουν το δημοψήφισμα και την κυβέρνηση της Βαγδάτης να προχωρήσει σε διάλογο με τους