Εθνική Φρουρά & Ιστορία

122 ΕΘΝΙΚΗ ΦΡΟΥΡΑ & ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΕΥΧΟΣ 40 Ο ΙΟΥΛΙΟΣ - ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΣ 2017 οδηγώντας τη Βενετία στο να ξοδεύει υπέρογκα χρηματικά ποσά για τη διατήρηση της κυριαρχίας της στο νησί μέσω της παραμονής εκεί περισσοτέρων στρατευμάτων και της ενίσχυσης των αμυντικών της θέσεων στα κάστρα. Η βαριά, ωστόσο, φορολογία που επιβλήθηκε στον ντόπιο πληθυσμό, για να χρηματοδοτηθούν αυτές οι δράσεις, όξυνε την ήδη τεταμένη κατάσταση και οδήγησε εκ νέου σε επαναστατικές κινήσεις, 12 σε ορισμένες από τις οποίες συμμετείχαν και Βενετοί έποικοι [αποστασία του Αγίου Τίτου (1363-1366)], οι οποίοι, είτε πλήττονταν από τα φοροεισπρακτικά μέτρα της κεντρικής διοίκησης, είτε δεν αναγνωρίζονταν οι τίτλοι ευγενείας που διέθεταν ως ισότιμοι με ’κείνους των ευγενών της Μητρόπολης. 13 Η Βενετία, αντιλαμβανόμενη την Κρήτη ως προπύργιο της εμπορικής της δύναμης στην Ανατολή και σταδιακά ως μοναδικό μέρος ανάσχεσης της τουρκικής επεκτατικότητας στον χώρο της Ανατολικής Μεσογείου, υιοθέτησε σταδιακά στα ελληνικά εδάφη που κατείχε πραγματιστική πολιτική, προσπαθώντας να Η αρχική διοικητική διαίρεση της Κρήτης σε sexteria. 12. Βλ. Θ. Δετοράκη, Η Κρήτη των αιώνων και των αγώνων , ό.π., σ. 15˙ Δέσποινας Αθανασιάδου - Στεφανουδάκη, ό.π., σ. 15. 13. Πρόκειται για τη λεγόμενη αποστασία του Αγίου Τίτου (1363-1366), κατά την οποία ένα μέρος των Βενετών αποίκων ενώθηκαν με ελληνικές αρχοντικές οικογένειες, κυρίως τους Καλλέργηδες, και κήρυξαν την ανεξαρτησία του νησιού. Πρβλ. και βλ. Δ. Τσουγκαράκη, « Η συνείδηση της ταυτότητας των κοινοτήτων της Κρήτης στη Βυζαντινή Εποχή και στην πρώιμη Βενετοκρατία», Πεπραγμένα Θ΄ Διεθνούς Κρητολογικού Συνεδρίου , Κεντρικές Εισηγήσεις, Ηράκλειο 2006,σσ. 43-44˙ Ν. Τωμαδάκη, «Η θρησκευτική πολιτική της Ενετίας εν Κρήτη έναντι των ορθοδόξων Κρητών από του ΙΓ΄ έως του ΙΕ΄ αιώνος», Επιστημονική Επετηρίς της Φιλοσοφικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών , Αθήνα 1969-1970, σ. 30.