Η φυσιολογική κατάρρευση του πεπονιού

Η ΦΥ Σ Ι Ο Λ Ο Γ Ι Κ Η Κ ΑΤ Α Ρ Ρ Ε Υ Σ Η Τ Ο Υ Π Ε Π Ο Ν Ι Ο Υ 18 αυτοκαταλυτική επιτάχυνση της ωρίμασης των καρπών και των μεταβολικών διεργασιών στο κυτταρικό τοίχωμα που οδηγούν σε μαλάκωμα των ιστών (Minuto et al ., 2008). Η μείωση του χρονικού διαστήματος από τη φύτευση μέχρι τη συγκομιδή που παρατηρήθηκε στην τρέχουσα μελέτη μπορεί με αυτό τον τρόπο να εξηγηθεί (Πίνακας 3) . Συγκεκριμένα, στα εμβολιασμένα φυτά των ποικιλιών Polynica και Raymond η συγκομιδή άρχισε στις 94 και 104-105 ημέρες μετά τη μεταφύτευση, αντίστοιχα, ενώ στα μη εμβολιασμένα φυτά και των δύο ποικιλιών η συγκομιδή ξεκίνησε 7 έως 8 ημέρες αργότερα. Αντίθετα, η έναρξη της συγκομιδής για την ποικιλία Elario ήταν όμοια στα εμβολιασμένα (97-103 ημέρες) και μη εμβολιασμένα φυτά (99 ημέρες). Η επίσπευση της ωρίμασης σε συνδυασμό με την αυτοκαταλυτική παραγωγή αιθυλενίου μπορεί να επιβαρύνει τη σχέση τροφοδοσίας υποκειμένου-εμβολίου μέχρι και του σημείου κατάρρευσης. Επιπλέον, αυτό το αποτέλεσμα παρατηρήθηκε μόνο στα εμβολιασμένα φυτά των ποικιλιών Polynica και Raymond, στις οποίες σημειώθηκε φυσιολογική κατάρρευση φυτών, αλλά όχι στην ποικιλία Elario, στην οποία δεν παρουσιάστηκε κατάρρευση. Η γλυκύτητα των καρπών, που ορίζεται ουσιαστικά ως η περιεκτικότητα σε διαλυτά στερεά του χυμού (ΔΣΣ), αποτελεί ένα σημαντικό οργανοληπτικό χαρακτηριστικό της ποιότητας του πεπονιού (Yamaguchi et al ., 1977). Στην παρούσα μελέτη παρατηρήθηκε σταθερή βελτίωση των ΔΣΣ με τον εμβολιασμό στην περίπτωση της ποικιλίας Elario, για την οποία, εξάλλου, δεν παρουσιάστηκε κατάρρευση των φυτών (Πίνακας 5) . Επομένως, δεν θα μπορούσε να δικαιολογηθεί έμμεσα ως υποβάθμιση των ΔΣΣ η φυσιολογική ασυμβατότητα της ποικιλίας αυτής για κανένα από τα υποκείμενα που αξιολογήθηκαν. Περαιτέρω, τα ΔΣΣ των ποικιλιών Raymond και Polynica, οι οποίες παρουσίασαν εμφανή ασυμβατότητα και κατάρρευση φυτών, παρέμειναν σε μεγάλο βαθμό ανεπηρέαστα. Αξίζει να υπογραμμιστεί ότι ακόμη και το υποκείμενο N101 δεν επηρέασε τα ΔΣΣ των εμβολίων των δύο ποικιλιών, παρά τις λοιπές επιζήμιες συνέπειες στην καλλιέργεια. Τα αποτελέσματά των μελετών του ΙΓΕ υποδηλώνουν ότι η επίδραση των υποκειμένων στα ΔΣΣ του καρπού δεν συνδέεται με τη φυσιολογική ασυμβατότητα και την πιθανή επίδρασή της στην επιβίωση των φυτών. Η διαμόρφωση των ΔΣΣ του πεπονιού φαίνεται μάλλον να υπόκειται σε ευρεία αλληλεπίδραση εμβολίου- υποκειμένου, όπως καταδεικνύεται σε μελέτες που διεξάχθηκαν σε συνθήκες απαλλαγμένες από ασθένειες εδάφους (Traka-Mavrona et al ., 2000). Η τρέχουσα μελέτη έδειξε επιπρόσθετα ότι η συγκέντρωση υδατοδιαλυτών υδατανθράκων σε φρέσκα πεπόνια, καθώς και ο δείκτης γλυκύτητας που διαμορφώνεται από τη σχετική συμβολή των μεμονωμένων σακχάρων στη γλυκύτητα (Brown and Summers, 1985) υπόκεινται, επίσης, σε αλληλεπίδραση εμβολίου- υποκειμένου (Πίνακας 5) . Παρόμοια αποτελέσματα έχουν παρατηρηθεί και κατά τον εμβολιασμό της ποικιλίας πεπονιού Zhongmi1 στα υβριδικά υποκείμενα Ribenstrong και Shengzhen όπου διαπιστώθηκε ότι η συσσώρευση υδατανθράκων επηρεάστηκε από το υποκείμενο (Liu et al ., 2009). Η ξεχωριστή περίπτωση της ποικιλίας Polynica υπό τις συνθήκες της τρέχουσας εργασίας, της οποίας ο εμβολιασμός είχε ως αποτέλεσμα τη μείωση της συγκέντρωσης των καρπών σε ολικά σάκχαρα, θα μπορούσε απλά να αντικατοπτρίζει τη χαμηλότερη φωτοσυνθετική της ικανότητα που οφείλεται στην ανάσχεση της φυτικής ανάπτυξης. Ωστόσο, δεν μπορούν να συναχθούν τυπικά συμπεράσματα ως προς τη διασύνδεση της ικανότητας συσσώρευσης σακχάρων με τη φυσιολογική ασυμβατότητα και την κατάρρευση των φυτών.