Λάκης Σπαταλάκης

15 Δεν ήθελε άλλα να δει, τα μάτια είχε κλείσει, μα η δυσωδία που ’βγαινε δεν τον είχε αφήσει! Πολύς ο κόσμος, το νερό το ’θελε για να ζήσει, καθόλου δεν περίσσευε και για να καθαρίσει! Άνθρωποι μελαγχολικοί, σκυφτοί κι απελπισμένοι . «Δευτέρα να ’ρθει το νερό» καθένας περιμένει . Ή θ ε λ ε γ ι α ν α ξ ε χ α σ τ ε ί τ η ν μ π ά λ α ν α κ λ ω τ σ ή σ ε ι κ α ι σ κ έ φ τ η κ ε τ ο υ ς φ ί λ ο υ ς τ ο υ ν α τ ο υ ς τ η λ ε φ ω ν ή σ ε ι ! «Αν παίξουμε κι ιδρώσουμε, μετά πώς θα λουστούμε, αφού νερό στο μπάνιο μας δεν πρόκειται να δούμε;» Μ’ αυτά τα λόγια οι φίλοι του τον είχαν απελπίσει . . Ήξερε, είχαν δίκαιο που δεν τους είχε πείσει! «Τα ρούχα πρέπει να φορώ για μία εβδομάδα, αν λερωθώ η μητέρα μου, πώς θα βάλει μπουγάδα;»