Λάκης Σπαταλάκης

10 11 Τους άκουγε και σκέφτηκε πως θα λιποθυμήσει . Πού θα ’βρισκε, όμως, νερό κάποιος να τον «ξυπνήσει»; Έτσι την πόρτα άνοιξε να πάει λίγο ως πέρα, μ’ όλα αυτά που άκουγε ήθελε λίγο αέρα! Κάτι δεν θ’ άκουσε καλά, στ’ αυτιά θα μπήκε άμμος! «Από Δευτέρας» το νερό, όχι ο Πάνος Κιάμος! Αυτά θα ’χουμε, Λάκη μου, με τέτοια ανομβρία. Έχει βροχή στον τόπο μας χρόνια να πέσει τ ρ ί α ! Τ α ά ν θ η τ α υ π έ ρ ο χ α π ο υ τ α ’ κ α ν ε τ ρ α γ ο ύ δ ι , ε ί χ α ν ε ό λ α ξ ε ρ α θ ε ί , δ ε ν έ μ ε ι ν ε λ ο υ λ ο ύ δ ι ! Π ο ι ο ς θ α τ ο λ μ ο ύ σ ε ν α σ κ ε φ τ ε ί μ ε τ έ τ ο ι α ν ε ρ ο κ ρ ί σ η , ν ε ρ ό ν ’ α ν ο ί ξ ε ι σ τ η ν α υ λ ή τ ο ν κ ή π ο ν α π ο τ ί σ ε ι ; Τ α έ β λ ε π ε κ α ι ή θ ε λ ε τ α κ λ ά μ α τ α ν α β ά λ ε ι , ό μ ω ς . . . κ ι η ν έ α η π λ η γ ή θ α ή τ α ν ε μ ε γ ά λ η ! Σαν βγήκε, όμως, στην αυλή τον κήπο να μυρίσει, δεν πίστευε στα μάτια του αυτό που ’χε αντικρίσει!