Τοξικά ψάρια στη θάλασσα της Κύπρου

την αλιεία και έτσι σπάνια το βλέπουμε στις εκφορτώσεις του αλιευτικού στόλου. Όπως και ο λαγοκέφαλος, το φεγγαρόψαρο περιέχει στους ιστούς του την ισχυρή νευροτοξίνη τετροδοτοξίνη (TTX) και η εμπορία του απαγορεύεται βάσει ευρωπαϊκών κανονισμών. Τα συμπτώματα μετά από κατανάλωση περιλαμβάνουν μούδιασμα στα χείλη και τη γλώσσα, παραισθησία στο πρόσωπο και τα άκρα, πονοκέφαλο, πόνο στο στομάχι, διάρροια και τάση εμετού, παράλυση, αναπνευστική δυσκολία μέχρι και θάνατο από παράλυση του αναπνευστικού συστήματος. Δεν υπάρχει αντίδοτο στην τετροδοτοξίνη και ο ασθενής θα πρέπει να μεταφερθεί άμεσα σε ιατρικό κέντρο για υποστηρικτική θεραπεία μέχρι ο οργανισμός να αποβάλει την τοξίνη. Το τσιρίτζι ή λαδόψαρο ή πηλακούτας είναι ένα μεγάλο βενθοπελαγικό είδος που ζει σε βάθη μέχρι 800 μέτρα. Φθάνει σε μήκος τα 2 μέτρα και σε βάρος τα 60 κιλά, αλλά συνήθως τα άτομα του είδους που ψαρεύονται στα νερά μας έχουν μήκος γύρω στο 1 μέτρο και βάρος λιγότερο από 15 κιλά. Κινείται μόνο του ή σε ζευγάρια συνήθως κοντά στον βυθό, ενώ συχνά ανεβαίνει και στα μεσόνερα για να τραφεί. Τρέφεται κυρίως με ψάρια, κεφαλόποδα και μαλακόστρακα. Αλιεύεται με χοντρά παραγάδια, είτε αφροπαράγαδα στην επιφάνεια είτε σκυλοπαράγαδα στον βυθό. Το κρέας του, αν και εύγευστο, είναι πολύ λαδερό και περιέχει την τοξίνη γκεμπυλοτοξίνη (gempylotoxin) που δεν απορροφάται από τον ανθρώπινο οργανισμό και συσσωρεύεται στο έντερο. Αν καταναλωθεί σε μεγάλες ποσότητες μπορεί να προκαλέσει διάρροια και στομαχικές διαταραχές 30 λεπτά μέχρι και 36 ώρες μετά από την κατανάλωση. Συνήθως δεν απαιτείται κάποιου είδους θεραπεία, αλλά αν η ενόχληση είναι έντονη είναι καλό να ζητηθεί ιατρική συμβουλή . Ο παμπακάς ή παμπακάρης ή σαπουνάς είναι το μεγαλύτερο είδος της τάξης Hexanchiformes, στην οποία ανήκουν τα είδη καρχαριών με 6 - 7 αντί 5 βραγχιακές σχισμές, φτάνοντας σχεδόν τα 5 μέτρα σε μήκος. Έχει χρώμα σκούρο καφέ, πιο ανοιχτόχρωμη πλευρική γραμμή και έντονα φθορίζοντα πράσινα μάτια. Ο παμπακάς απαντά σε βάθη από 100 μέχρι 2.000 μέτρα. Τρέφεται με ψάρια, κεφαλόποδα και καρκινοειδή. Αλιεύεται με χοντρά παραγάδια, αν και συνήθως απορρίπτεται από τους αλιείς αφού δεν έχει εμπορική αξία. Το κρέας του, αν και εύγευστο, περιέχει τοξίνη , κυρίως στο συκώτι και το δέρμα, η οποία δεν απορροφάται από τον ανθρώπινο οργανισμό και συσσωρεύεται στο έντερο. Αν καταναλωθεί σε μεγάλες ποσότητες μπορεί να προκαλέσει διάρροια και στομαχικές διαταραχές. Συνήθως δεν απαιτείται κάποιου είδους θεραπεία, αλλά αν η ενόχληση είναι έντονη είναι καλό να ζητήσουμε ιατρική συμβουλή . Τσιρίτζι ( Ruvettus pretiosus ) Παμπακάς ( Hexanchus griseus )