Οι Μαρωνίτες της Κύπρου

ΟΙ ΜΑΡΩΝΙΤΕΣ ΤΗΣ ΚΥΠΡΟΥ 9 Ενετοκρατία: Το 1489 και για έναν περίπου αιώνα, η Κύπρος γίνεται αποικία της Βενετίας (1489-1570). Η σκληρή διοίκηση των Ενετών, σε συνδυασμό με τις θεομηνίες που έπληξαν το νησί και τις μουσουλμανικές επιδρομές, αποτέλεσαν εμπόδιο στην ανάπτυξη και την ευημερία των Μαρωνιτών της Κύπρου. Πολλοί Μαρωνίτες αναγκάστηκαν να ασπαστούν το λατινικό δόγμα για να επιβιώσουν, ενώ άλλοι καταδιώχθηκαν. Μέχρι τα τέλη της Ενετοκρατίας, ο αριθμός των μαρωνίτικων χωριών είχε μειωθεί στα 33. Τουρκοκρατία: Η κατάσταση επιδεινώθηκε και η παρουσία των Μαρωνιτών στην Κύπρο απειλήθηκε ακόμη περισσότερο όταν το νησί περιήλθε στον έλεγχο των Οθωμανών το 1570-1571. Οι Οθωμανοί αναγνώρισαν ως μόνη αντιπροσωπευτική Εκκλησία για τους Χριστιανούς του νησιού την Ορθόδοξη, με αποτέλεσμα αρκετοί Μαρωνίτες να υποχρεωθούν είτε να γίνουν Μουσουλμάνοι είτε να προσχωρήσουν στην Ορθόδοξη Εκκλησία, λόγω της σκληρότητας της οθωμανικής διοίκησης. Μεγάλος αριθμός Μαρωνιτών αναγκάστηκαν να γίνουν Λινοβάμβακοι (Κρυπτοχριστιανοί), με την ελπίδα ότι οι Οθωμανοί θα έφευγαν από την Κύπρο. Αυτό είχε ως συνέπεια να μειωθεί αισθητά ο αριθμός των Μαρωνιτών στο νησί: ενώ το 1572 αριθμούσαν 8.000 περίπου σε 23 χωριά, το 1686 υπήρχαν μόνο 150 Μαρωνίτες σε οκτώ μόλις χωριά (Αγία Μαρίνα, Ασώματος, Βουνό, Καμπυλή, Καρπάσια, Κλεπίνη, Κορμακίτης και Χρυσίδα). Η καταπίεση και οι συνεχείς καταδιώξεις ανάγκασαν τον Αρχιεπίσκοπο Μαρωνιτών να εγκαταλείψει την Κύπρο το 1673 και η Μαρωνιτική Αρχιεπισκοπή να μεταφερθεί στο Λίβανο. Ως αποτέλεσμα, μεταξύ 1690 και 1759 υπεύθυνοι για τις μαρωνιτικές εκκλησίες ήταν οι Φραγκισκανοί ιερείς, ενώ μεταξύ 1759 και 1840 οι Μαρωνίτες υπάγονταν στη δικαιοδοσία του Μητροπολίτη Κυρηνείας. ● Σπάνια φωτογραφία από την πλατεία του Κορμακίτη. Στο βάθος διακρίνεται ο παλιός ναός του Αγίου Γεωργίου (αρχές δεκαετίας 1930).