Οι Μαρωνίτες της Κύπρου

ΟΙ ΜΑΡΩΝΙΤΕΣ ΤΗΣ ΚΥΠΡΟΥ 10 Το 1735 αποστάληκαν στην Κύπρο δύο Μαρωνίτες μοναχοί, ο Κύπριος Πέτρος και ο Λιβάνιος Μακάριος, οι οποίοι έκτισαν το Μοναστήρι του Προφήτη Ηλία κοντά στο χωριό Αγία Μαρίνα Σκυλλούρας. Σταδιακά, ο αριθμός των Μαρωνιτών αυξήθηκε και μέχρι το 1776 η κοινότητα αριθμούσε 503 άτομα που ζούσαν σε 10 χωριά, καθώς και στη Λευκωσία και τη Λάρνακα. Χάρη στην παρέμβαση του Προξένου της Γαλλίας, το 1840 οι Μαρωνίτες επέστρεψαν στη δικαιοδοσία του Αρχιεπισκόπου τους, ο οποίος διέμενε στο Λίβανο και εκπροσωπείτο από ένα Χωρεπίσκοπο. Κατά την περίοδο του Τανζιμάτ (περίοδος θεμελιώδους ανα- διοργάνωσης της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας 1839-1876), ο Μαρωνίτης Χωρεπίσκοπος συμμετείχε στο Διοικητικό Συμβούλιο (Μετζλίς Ιταρέ). Ο 19 ος αιώνας βρίσκει τους Μαρωνίτες να κατοικούν σε έξι χωριά (Αγία Μαρίνα, Ασώματος, Βουνό, Καμπυλή, Καρπάσια και Κορμακίτης) και να αριθμούν γύρω στους 1.500. Αγγλοκρατία: Η βρετανική περίοδος (1878-1960) απο- τέλεσε καθοριστική αλλαγή για τις πολιτικές και κοινωνικές συνθήκες που επικρατούσαν στο νησί. Η προοδευτική διοίκηση και η προώθηση της πολυμορφίας και της θρησκευτικής ελευθερίας αποτέλεσαν στήριγμα για τις μικρότερες κοινότητες της Κύπρου. Οι Μαρωνίτες, που ήταν μια κλειστή κοινωνία, εκμεταλλεύτηκαν τις ευνοϊκές συνθήκες και την αστική ανάπτυξη και αρκετοί μετακινήθηκαν από τα χωριά τους στις πόλεις, ιδιαίτερα στη Λευκωσία. Διατηρούσαν, όμως, έναν ξεχωριστό δεσμό με τη γη και τα χωριά τους, τα οποία έμειναν μόνο τέσσερα: η Αγία Μαρίνα, ο Ασώματος, η Καρπάσια και ο Κορμακίτης. Όσοι παρέμειναν στα χωριά ασχολούνταν κυρίως με τη γεωργία και την κτηνοτροφία, ενώ αυτοί που μετοίκησαν στις πόλεις έγιναν ελεύθεροι επαγγελματίες, ιδιωτικοί και δημόσιοι υπάλληλοι. Απλοί και εργατικοί, οι Μαρωνίτες πρόσφεραν πάντα στην πρόοδο της Κύπρου, είτε μέσω της εργασίας τους είτε μέσω εθελοντισμού. Μερικοί από αυτούς υπηρέτησαν εθελοντικά στους δύο Παγκόσμιους Πολέμους (1914-1918 και 1939-1945). Οι νέες ευνοϊκές συνθήκες διευκόλυναν τη δημογραφική αύξηση της μαρωνιτικής κοινότητας κατά τις επόμενες δεκαετίες, αλλά και την ποιότητα ζωής τους. Η κοινότητα ● Το γραφικό εκκλησάκι του Αγίου Γεωργίου του Σπόρου στον Κορμακίτη.